به نظر اومبرتو اکو بین دانش زیبایی‌شناسی در هر دوره‌ی مشخص تاریخی و دیگر واقعیتهای اجتماعی آن دوره، به ویژه جنبه‌های گوناگون تمدن و فرهنگش، ارتباطی تنگاتنگ و همبستگی متقابل معناداری وجود دارد که آنها را در پیوندی ناگسستنی قرار می‌دهد، و در این پیوند پیچیده و همه‌جانبه، به برهم‌کنش دوسویه وامی‌دارد...

در رمان "جزیره‌ی روز پیشین"، اومبرتو اکو، از زبان "سن ساون" و در قالب گفت‌وگو با "روبرتو دو لا گریو"- شخصیت اصلی رمان- درباره‌ی ویژگیهای رمان، به گسترش نظریه ادبی‌اش پرداخته و روش‌شناسی ادبی‌اش را درباره‌ی رمان با بیانی طنزآمیز طرح کرده است. چکیده‌ی ایده‌های او درباره‌ی ویژگیهای بنیادی رمان چنین است...

اوسیپ ماندلشتام از دیدگاه مادی یکی از کم‌کارترین، و از دیدگاه معنوی یکی از پردست‌آوردترین شاعران روسی است. طرفه‌شاعری‌ست کم‌گوی و گزیده‌گوی، نادره‌گوی و بهینه‌گوی، با فرهنگی بس گسترده و ژرف. زبانهای روسی و فرانسوی و لاتینی را  به طور کامل می‌دانست...

سلین را متهم کرده‌اند به خشونت و تندخویی، به عصبیت و پرخاشگری، به بی‌رحمی و سنگ‌دلی، به  تندوتیززبانی، به هتاکی و هرزه‌بیانی، به نفی‌آیینی و نیست‌انگاری، به ترویج افکار سیاه، منحط، نومیدانه و بدبینانه. او را متهم کرده‌اند که تلخ‌نگارترین نویسنده‌ی فرانسه است، و شاید یکی از تلخ‌گوترین و تلخ‌خوترین نویسندگان تمام دنیا...

ایزدمهر در زبان اوستایی "میترا" و در زبان پهلوی "میتر" نامیده می‌شد. به باور ایرانیان باستان این ایزد پل ارتباطی بین روشنایی ازلی و روشنیهای این‌جهانی بود و پرتوهای روشنایی را از جهان ازلی به جهان سپنجی می‌آورد و به جهانیان هدیه می‌بخشید. گروهی هم بر این باور بودند که او واسطه‌ی بین آفریدگار و آفریدگان است...

عبیدالله قزوینی از خاندان زاکانیان قزوین بود و در شعر هم تخلصش عبید بود بنابراین در تاریخ ادبیات ایران به نام عبید زاکانی شهرت یافته است. او در سده‌ی هشتم خورشیدی می‌زیست. تاریخ تولدش معلوم نیست ولی تاریخ مرگش سال 749 خورشیدی بوده است. در کودکی و نوجوانی به یادگیری دانشهای آن زمان و به مطالعه‌ی کتابهایی که در دسترسش بود و نوشته‌های دانشمندان و حکیمان پرداخت...

 در مقاله‌ای با عنوان "نیما: آفریننده‌ی شکل درونی شعر با استفاده از تکنیک گفت‌وگو" نوشتم که یکی از شگردهای نیما یوشیج برای خلق شکل درونی شعرهای کوتاه و نیمه‌بلندش، استفاده از تکنیک گفتار بوده، و او در شعرهایش به شکلهای گوناگون این شگرد را به کار برده و با استفاده از تکنیک گفتار برای این‌گونه شعرهایش شکل درونی خلق کرده است...

 یکی از شگردهای نیما یوشیج برای آفرینش شکل درونی شعرهای کوتاه و نیمه‌بلندش، استفاده از تکنیک گفتارست. او در شعرهایش به شکلهای گوناگون این شگرد را به کار برده و با استفاده از تکنیک گفتار برای این‌گونه شعرهایش شکل درونی خلق کرده است. یکی از این شکلها گفت‌وگوی دوسویه یا دیالوگ است. گفت‌وگوی دوسویه در بعضی از شعرهای نیما یوشیج مستقیم و آشکار است...

 نیما یوشیج نه تنها پایه‌گذار شعر آزاد موزون بود و در وزن شعر فارسی تکاملی بنیادی پدید آورد، بلکه در حوزه‌های دیگری چون صورت، معنا، خیال و فرم هم مبتکری تمام‌عیار و آفریننده‌ای توانا بود. در حوزه‌ی فرم، نیما یوشیج آفریننده‌ی انواع شکلهای بیرونی و درونی شعر بود. مهمترین شکل درونی ابداعی او شکل مبتنی بر ساخت دیالکتیکی است...

 زبان شعر نیما یوشیج زبانی پیچیده، ناهنجار، ناهموار، نامتعارف، نامأنوس، دیرآشنا، دور از ذهن و غریب است. تمام این ویژگیها را می‌توانیم در صفت "غرابت" خلاصه کنیم. به این ترتیب غرابت اصلیترین صفت زبان شعر نیماست و این موضوعی‌ست که تقریباً تمام مفسران و منتقدان شعر نیما یوشیج به آن پرداخته و درباره‌ی آن هم‌نظراَند...