گویا تقدیر تاریخ فلسفه این است که فیلسوفان بزرگش نه تنها راهگشای راههای نامکشوف و نوگشوده بر رهروانشان باشند، راهبند و راهگیر دیگر راههای پیشترگشوده هم باشند، و در کنار راههایی که با نوآوریها و اندیشههای بدیع خود میگشایند، راههایی را هم با دگمها و جمودفکریها و انحرافهای بینشی خود ببندند. اینان اگرچه در بعضی از مسیرها، تاریخ فلسفه را دههها و سدهها پیش بردهاند ولی... |