گیومرت که به روایتی نخستین انسان و به روایتی دیگر نخستین شاه آریایی- ایرانی است، در اوستا، گیومرتن، و در متنهای باستانی به جا مانده از ادبیات و زبان پهلوی، گیومارت، گیومرت و گیومرد نامیده شده است. او در متنهای کهن پارسی دارای نامهای گوناگونی چون کیومرس، کیومرز، کیومرث، کهومرث، کوشاه، کرشاه، گرشاه، گل شاه، کوه شاه، و شاه کوه است...

به نظر هگل، اصل در شعر حماسی [Epic Poetry] عینیت است. در این نوع از شعر، شاعر خارج از شعر قرار می‌گیرد و جهان عینی اشخاص و چیزها و رخ‌دادها را توصیف می‌کند. در شعر حماسی شاعر تنها داستان‌سراست و باورها و نظرهایش در شعر جایی ندارند؛ یعنی اگرچه شاعر آفریننده‌ی شعر حماسی است ولی آن‌چه پدیدار است، فرآورده‌ی کار شاعر است نه خود شاعر...

در تفکر فلسفی کارل یاسپرز (۱۹۶۹- ۱۸۸۳) مقوله‌ی "اگزیستانس" مقوله‌ای بنیادی و مرکزی است. در زبان فلسفی او آنچه در زبان اساطیری "روان" نامیده می‌شد،"اگزیستانس" نام گرفته است. "اگزیستانس" از نظر او هستی ف متقابل است، هستی توانمندی که در برابر هستی بیرونی قد برمی‌افرازد و می‌ایستد...

خشایار دیهیمی در گفت‌وگو با سیدعبدالجواد موسوی که متنش در هفته‌نامه‌ی نگاه پنج‌شنبه منتشر شده، هم‌چنین در متنی با عنوان "من هنوز نقد نکرده‌ام" (تکمله‌ای بر مصاحبه با هفته‌نامه‌ی نگاه پنج‌شنبه) که در سایت گویانیوز عرضه شده، درباره‌ی این‌که روشن‌فکر کیست و چه وظیفه‌هایی دارد، حرفهایی مطرح کرده که نیازمند بررسی انتقادی است و...

"افسانه"ی نیما یوشیج نقطه‌ی آغاز کار شاعری او به عنوان شاعری نوگرا بود. در واقع نیما یوشیج با سرایش "افسانه" بود که خود را به عنوان شاعری نوپو و نوجو معرفی کرد و به کتاب شعر فارسی نوید شروع فصلی تازه داد. "افسانه"ی نیما یوشیج از انواع نوآوری‌ها و بدعتهای بدیع برخوردار است و نطفه‌های تحول جدی شعر فارسی را در آن می‌توان دید...

چه باید کرد؟ این مهمترین پرسش دنیاست، و اغلب در سرآغاز هر بحران بزرگ و خطرناک فرهنگی، اجتماعی، اخلاقی، هویتی، سیاسی و اقتصادی در هر جامعه‌ای، این پرسش از زبان اندیشمندان و فرهیختگان و فرزانگان متعهد و مسئول و حساس آن جامعه شنیده می‌شود که "چه باید کرد؟"...

مشی و مشیانه نخستین جفت بشر در باورهای استوره‌ای مردم ایران باستان بودند. بنابه این باورها، هنگامی که گیومرث را گاه میرش و تسلیم جان به جان‌آفرین فرارسید، بر پهلوی چپ به زمین افتاد و در واپسین دم زیست، نطفه‌اش که سرخگون بود بر زمین ریخت، و چون بر آن پرتوهای پاک و تابناک مهرشید بتابید، آن را شفاف و پاکیزه گردانید و باروری بخشید...

زندگی پنجاه و هفت ساله‌ی پورسینا مدام در آوارگی و دربه‌دری گذشت و هرچند سال یک‌بار مجبور شد از شهری راهی شهر دیگر شود.
حسین پورسینا در سال ۳۵۹ خورشیدی، در قریه‌ی خرمشین که از روستاهای بزرگ بخارا بود، به دنیا آمد و هنوز خردسال بود که با خانواده‌اش به بخارا رفتند و حسین سالهای کودکی را در بخارا گذراند...

هنر یکی از شکلهای مهم شناخت اجتماعی است و با شکلهای دیگر شناخت اجتماعی- مانند فلسفه، دانش، اخلاق، دین، حقوق و سیاست- در رابطه و برهم‌کنش دوسویه است. هنر همانند سایر شکلهای شناخت اجتماعی، دارای مضمون و موضوع شناختی، آرمانی، عقیدتی، اخلاقی و تربیتی است و....

حالتی ویژه از آگاهی وجود دارد که به گونه‌ای یکتا و بی‌همتا زیبایی‌شناسانه است، و هر اثر ناب هنری و ادبی باید از دل این آگاهی زیبایی‌شناسانه آفریده شود و در راستای یاری رساندن به بازآفرینش و برانگیزش همان حالت در ذهن مخاطبش باشد...